Η έκθεση, σύμφωνα με τους New York Times, χαρακτηρίζει τα προσωπικά δεδομένα σαν «την “πρώτη ύλη” της ψηφιακής οικονομίας». Και συμπεραίνει ότι «ένας δασμός για τη συλλογή τους δικαιολογείται από το γεγονός ότι οι χρήστες ουσιαστικά εργάζονται γι’ αυτές τις εταιρείες χωρίς να αμείβονται, παρέχοντας τα στοιχεία που εκείνες αξιοποιούν στη συνέχεια, για να πουλούν διαφημίσεις».

Η εν λόγω πρόταση αποτελεί μία μόνο από τις πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στη Γαλλία, όπου οι δασμοί που πληρώνουν οι ιντερνετικοί κολοσσοί είναι ελάχιστοι, ώστε να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα από την Google και το Facebook. Το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη ιδέα είναι ότι χαρακτηρίζει «άμισθους εργαζόμενους» τους χρήστες των υπηρεσιών, αφού παραχωρούν τα δεδομένα τους χωρίς κανένα αντίτιμο – και συχνά, χωρίς να το έχουν καν συνειδητοποιήσει.

Παράλληλα, η μελέτη αναγνωρίζει πόσο πολύτιμα είναι τα προσωπικά δεδομένα, χαρακτηρίζοντάς τα σαν την «πρώτη ύλη» της ψηφιακής οικονομίας. Παρόλο που μπορεί να φαίνεται υπερβολικό ότι η σημασία τους παραλληλίζεται με την αξία που έχει ο χάλυβας για τη βιομηχανία, θα πρέπει κανείς να έχει κατά νου ότι, από την αξιοποίησή τους και μόνο, π.χ. το Facebook κερδίζει κάθε χρόνο έναν πακτωλό χρημάτων.

Από την άλλη μεριά, με βάση το ισχύον καθεστώς τα προσωπικά δεδομένα παίζουν τον ρόλο του αντίτιμου που πληρώνει κανείς για να έχει δωρεάν πρόσβαση στην πλατφόρμα της Google ή του Facebook. Κάτι που σημαίνει πως, αν ποτέ επιβληθεί ένας τέτοιος νόμος, και πολύ περισσότερο αν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες μιμηθούν τη Γαλλία, τότε αυτό το μοντέλο μάλλον θα πάψει να έχει νόημα.

Πηγή: kathimerini.gr